Translate

maandag 18 maart 2024

Nieuwsbericht: Rechtszaak tegen Europese Commissie wegens uitblijven beloofde verbod op kooien in de veehouderij

 PERSBERICHT

Nijmegen, 18 maart 2024



 

 

Rechtszaak tegen Europese Commissie wegens uitblijven beloofde verbod op kooien in de veehouderij

 

Het burgercomité[1] van het succesvolle Europese burgerinitiatief 'Stop de kooien – End the Cage Age' heeft vandaag een rechtszaak aangespannen tegen de Europese Commissie, omdat zij haar belofte om kooien in de veehouderij te verbieden niet is nagekomen.

 

Bij het Hof van Justitie in Luxemburg zijn documenten ingediend waarin het comité aantoont dat de Commissie haar belofte om wetgeving in te voeren om kooien in de veehouderij te verbieden niet is nagekomen. De Commissie deed deze belofte in reactie op het succesvolle Europees burgerinitiatief ‘Stop de kooien – End the Cage Age’, het eerste burgerinitiatief waaraan een gevraagd wetsvoorstel werd toegezegd. Verder stelt het comité dat het Europees burgerinitiatief oorspronkelijk werd ingevoerd met de bedoeling om EU-burgers meer invloed te geven op de EU-besluitvorming en dat het niet nakomen van haar belofte om kooien te verbieden het doel van dit "democratische" instrument tenietdoet.




 

In 2021 deed de Commissie een duidelijke toezegging om wetgevingsvoorstellen in te dienen voor een EU-verbod op alle kooien in de veehouderij voor het einde van 2023, als reactie op het succesvolle burgerinitiatief dat ondertekend is door 1,4 miljoen mensen en gesteund door een coalitie van 170 NGO's[2], onder leiding van Compassion in World Farming (CIWF).



Alle afbeelding bij dit artikel van www.ciwf.nl

 

Deze rechtszaak, gefinancierd door Compassion in World Farming, is de eerste met als doel de Commissie ter verantwoording te roepen voor haar falen om te handelen naar aanleiding van een Europees burgerinitiatief. Als deze rechtszaak succesvol is, zal de Commissie door het Hof gedwongen worden om haar voorstellen binnen een duidelijk en redelijk tijdsbestek te publiceren en om toegang te verlenen tot haar dossier over dit Europees burgerinitiatief.

 

Geert Laugs, Nederlands lid van het burgercomité en directeur van CIWF Nederland"De Europese Commissie beloofde de EU-burgers een verbod op kooien. Ze heeft niet alleen de mensen in de steek gelaten, maar ook de 300 miljoen dieren die nog steeds dagelijks lijden in kooien. Er is geen rechtvaardiging voor verder uitstel.




 

"Wij hebben deze "Stop de kooien - End the Cage Age" rechtszaak tegen de Commissie aangespannen namens de dieren die geen stem hebben en namens de miljoenen EU-burgers die deze wetgeving hebben gesteund, omdat ze dachten dat een Europees burgerinitiatief een echt democratisch instrument zou zijn dat hen meer invloed zou geven op de EU besluitvorming. We zullen niet stoppen voordat elke kooi leeg is."

 

Dierenleed in kooien

 

Meer dan 300 miljoen varkens, kippen, konijnen, eenden, kwartels en ganzen lijden in kooien in de Europese vee-industrie. De welzijnsproblemen zijn zeer ernstig. Moedervarkens worden vastgeklemd in krappe kooien, waarin ze zich niet eens kunnen omdraaien en onmogelijk hun biggetjes de moederzorg kunnen geven die ze van nature zouden willen. Konijnen en kwartels brengen hun hele leven door in kale kooien en eenden en ganzen worden in kooien gestopt waar ze worden gedwangvoederd voor de productie van foie gras.

 

Burgers willen een einde aan kooien

 

In oktober vorig jaar toonde de Eurobarometer-enquête[3] van de Europese Commissie dat een overweldigende 9 op de 10 EU-burgers (89%) - ongeveer 400 miljoen mensen[4] - vindt dat dieren niet in individuele kooien moeten worden gehouden. De wetenschappelijke adviseurs van de Commissie, de Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid (EFSA), hebben zich in meerdere rapporten ook uitgesproken voor de geleidelijke afschaffing van kooien voor varkens, kalveren, melkkoeien, eenden, ganzen en konijnen in verband met de dierenwelzijnsproblemen.

 

De Europese Commissie stond op het punt om haar wetsvoorstellen voor het kooiverbod in de herfst van vorig jaar te publiceren, maar het lijkt erop dat voorzitter Von der Leyen is gezwicht voor de druk van de landbouwlobby om het verbod in de ijskast te zetten. In haar State of the European Union toespraak werden zelfs de bewoordingen overgenomen van een brief die de landbouwbelangenorganisatie Copa Cogeca destijds naar haar stuurde.

 

Dit gebeurde na vele voorbereidingen, assessments en consultaties door ambtenaren van de Europese Commissie en ondanks voorstellen die zijn gedaan om grote financiële steun te bieden aan boeren bij de geleidelijke omschakeling naar een veehouderij zonder kooien. Dierenwelzijnsorganisaties zijn ook van mening dat overheidssubsidies moeten gaan naar het belonen van boeren voor de overgang naar systemen met een hoog dierenwelzijn en een positieve invloed op de natuur.

 

Supporters worden opgeroepen om hun steun te betuigen door het nieuws over de rechtszaak te delen op sociale media en de voorzitter van de Europese Commissie Ursula von der Leyen (@vonderleyen) te taggen.

 

 

 

Compassion in World Farming

Compassion in World Farming is een internationale organisatie die opkomt voor het welzijn van dieren in de veehouderij, inclusief vissen. Zij streeft wereldwijd naar een diervriendelijkere, duurzame en gezonde veehouderij. Voor dieren, mensen en aarde.


Annemarie Brijder
Senior campaigns and communications manager CIWF Nederland
 +31 (0) 24 3555552 |  +31 (0) 642860044
 annemarie.brijder@ciwf.nl |  www.ciwf.nl
Postbus 1305, 6501 BH Nijmegen

 

 

zondag 17 maart 2024

Nederland gebruikt 3% meer proefdieren jaarlijks bijna een half miljoen dieren waaronder de nutteloze gedwongen zwemtest ( Zie video)


 Uit recent gepubliceerde statistieken blijkt dat er in 2022 in Nederland 492.380 dierproeven zijn uitgevoerd – een beschamende stijging van 3% (wat neer komt op 14.410 dierproeven meer). Onder de dieren die in 2022 in Nederlandse laboratoria leden, waren 134.846 muizen, 112.151 vissen, 90.191 ratten, 58.816 vogels, 17.787 konijnen, 1.008 honden, 141 katten en 182 apen.

Verbazingwekkend genoeg kwijnden nog eens 341.887 dieren weg in kooien zonder te worden gebruikt voor experimenten voordat ze uiteindelijk stierven of werden gedood, wat ook al een stijging is ten opzichte van 2021.

Dieren lijden onvoorstelbaar

Dieren in laboratoria worden onderworpen aan een catalogus van leed: ze mogen legaal worden vergiftigd; verstoken van voedsel, water of slaap; onderworpen aan stress, hersenbeschadiging, of elektrische schokken; opzettelijk besmet met ziekten; verlamd; blootgesteld aan irriterende stoffen op hun huid of in hun ogen; verbrand; en vergast. Na geleden te hebben in experimenten, wordt de overgrote meerderheid van de dieren gedood. Al deze dieren voelen pijn en angst, net als wij. Hun overweldigende natuurlijke instincten – net als de onze – zijn om vrij te zijn en hun eigen leven te beschermen.

Gebroken beloften

In 2016 beloofde het kabinet om dierproeven uit te faseren en in 2025 koploper te worden in proefdiervrije innovatie. Om dit te bereiken is in 2018 het door de overheid geleide programma Transitie Proefdiervrije Innovatie (TPI) opgezet. Helaas kwam met de start van TPI een wijziging in de ambitieverklaring en werd de deadline van 2025 geschrapt. Daarnaast gaf TPI aan zich te willen richten op het infaseren van proefdiervrije methoden in plaats van op het uitfaseren van dierproeven, wat een totaal andere aanpak vereist. Een exclusieve focus op het infaseren van proefdiervrije methoden brengt het risico met zich mee dat dierproeven naast de proefdiervrije methoden worden uitgevoerd, zelfs inmiddels duidelijk aangetoond overbodige dierproeven, zoals de gedwongen zwemtest, die niet relevant zijn voor de mens. Het is duidelijk dat de beloften van 2016 zijn gebroken.

Politici uit het hele politieke spectrum, de bevolking en wetenschappers willen dat de regering een actieplan ontwikkelt om een einde te maken aan dierproeven met concrete stappen en doelen. In de afgelopen twee jaar heeft de Tweede Kamer kamerbreed een ongelooflijk aantal van twaalf moties aangenomen die opriepen tot actie om een einde te maken aan dierproeven, waaronder de oproep om de vertaalbaarheid van dierproeven naar mensen in kaart te brengen en om per direct een einde te maken aan slecht vertaalbare dierproeven: een no-brainer. De minister heeft echter nagelaten zinvolle acties te ondernemen om aan deze moties tegemoet te komen en het gebruik van dieren te verminderen.

In de woorden van Tweede Kamerlid Joris Thijssen van GroenLinks-PvdA mag het debat over dierproeven niet weer een “Groundhog Day” worden. De regering moet stoppen met het herhalen van hetzelfde oude verhaal en daadwerkelijk beginnen te handelen naar de wensen van het parlement en het publiek om vanaf nu versneld af te stappen van dierproeven.

We hebben nu een uitfaseringsstrategie nodig

We roepen de regering op om PETA’s Research Modernisation Deal te omarmen, een alomvattende strategie om experimenten op dieren te beëindigen en te vervangen door wetenschappelijk geavanceerde proefdiervrije methoden.

Klinische en epidemiologische studies bij mensen, onderzoeksmethoden op basis van menselijke cellen en weefsels, geavanceerde en zeer betrouwbare simulatoren voor menselijke patiënten en computermodellen zijn betrouwbaarder, nauwkeuriger, goedkoper en ethisch verantwoord, en ze kunnen de ontwikkeling van gepersonaliseerde geneeskunde vergemakkelijken, d.w.z. behandelingen die zijn afgestemd op de specifieke ziekte of aandoening die een individuele patiënt ervaart.

Hoe u kunt helpen

Teken alstublieft onze petitie waarin de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit wordt opgeroepen om de Research Modernisation Deal te omarmen, om nu eindelijk te zorgen voor tegelijkertijd behandelingen die menselijke patiënten nodig hebben en een einde aan dierproeven.

zaterdag 16 maart 2024

Een 3 meter lange alligator 340 kilo zwaar in de VS in beslag genomen: de alligator woonde al 30 jaar als huisdier bij een echtpaar met kinderen zwom in hun zwembad waar de kinderen hem dan mochte aaien


Een alligator, die al sinds de jaren negentig als huisdier werd gehouden, is in de Verenigde Staten in beslag genomen. Het baasje had geen vergunning voor het enorme beest van 340 kilo en ruim drie meter lang.

Het gaat om de alligator genaamd Albert. Hij werd in een huis in Hamburg gevonden, een stad in de staat New York. Bij het huis was een speciale aanbouw gebouwd voor het dier, schrijft het New Yorkse departement van milieubeveiliging

'Kinderen mochten hem aaien'


Alligator Albert ligt bij het zwembad waar hij samen met de kinderen zwom

Daarnaast was er een zwembad bij de woning, waar de alligator in zwom. Volgens het departement stond het baasje van het beest het toe dat mensen, inclusief kinderen, het water ingingen met de alligator 'om hem te aaien'.


De alligator was er niet best aan toe: hij was blind aan beide ogen en had complicaties aan zijn wervelkolom. Omdat de eigenaar dus geen vergunning had - die was in 2021 afgelopen en werd niet verlengd - werd het dier in beslag genomen. "Dat is gedaan in het belang van de openbare veiligheid en de gezondheid, veiligheid en bescherming van de alligator."

Het dier is overgedragen aan een erkende verzorger. Zodra de alligator fit genoeg is, wordt het beest overgebracht naar een permanente opvang.

vrijdag 15 maart 2024

Diep Zee Bouwbedrijven willen de zeebodem plunderen voor het winnen van metalen: als dit van start mag zullen gigantische machines de oceaanbodem ploegen en vernietigen




Diepzeemijnbouwbedrijven zetten op dit moment veel druk op regeringen. Ze willen toestemming om de zeebodem te plunderen voor het winnen van metalen. Als deze industrie van start mag, zullen gigantische machines door de oceaanbodem ploegen en het ongerepte ecosysteem daar voorgoed vernietigen. Bovendien ontdekten Greenpeace-wetenschappers dat walvissen en dolfijnen in het gebied bedreigd worden door het continue lawaai van de diepzeemijnbouw.

Stel je voor dat we terug in de tijd konden gaan om olieboringen aan het begin van het olietijdperk te stoppen. Hoeveel milieu-en klimaatrampen waren dan voorkomen? Nu staan we aan de vooravond van diepzeemijnbouw. We hebben een unieke kans. We kunnen voorkomen dat een destructieve industrie de wereldzeeën beschadigt zoals de fossiele brandstofbedrijven ons klimaat hebben beschadigd.

Regeringen moeten een krachtig standpunt innemen tegen diepzeemijnbouw. Ze moeten ervoor zorgen dat deze industrie niet van start gaat en de oceaanbodem beschermen. Help ons hierbij door de petitie te ondertekenen.


PETITIE


https://doemee.greenpeace.nl/actie/deep-sea-mining-petitie/?sf-campaign=7013X000002eO7PQAU&provider


donderdag 14 maart 2024

Dierenbescherming: Ruim 400 schuurhonden opgevangen in 2023 ( video )

 


Wanneer stopt dit dierenleed?

In 2023 lanceerde de Dierenbescherming de term ‘schuurhond’; honden die hun hele leven in een schuur hebben doorgebracht en niets kennen behalve de omgeving van die schuur. Deze dieren zijn de dupe van hondenhandel. Terugkijkend is 2023 hét jaar gebleken van de schuurhonden. Ze kwamen in groten getale binnen bij onder andere de opvangcentra van de Dierenbescherming. Het vervoer, de opvang en verzorging van deze dieren was een klus die zijn weerga niet kende en grote impact had op de medewerkers.

Meer dan vierhonderd springer spaniëls, labradors, chowchows en andere rassen die hun leven in een schuur hadden doorgebracht, verbleven het voorbije jaar in onze opvangcentra. Een pijnlijke realiteit die ver afstaat van onze droom: een diervriendelijke maatschappij waarin er op een juiste manier met dieren wordt omgegaan en we het vanzelfsprekend vinden dat mensen dieren goed behandelen. Ruim een jaar nadat de eerste honden via een Brabantse hondenfokker in ons opvangcentrum in Enschede binnenkwamen, blikken we met een aantal nauw betrokken medewerkers terug. Hoe beleefden zij 2023, welke impact had het op ons dagelijks werk, valt dergelijk dierenleed in de toekomst te voorkomen en zo ja,

 hoe?

Nooit daglicht gezien en zo bang foto: Dierenbescherming


LEED VOOR PUP EN MOEDERHOND

‘Die arme beestjes’, ‘kijk die oogjes’, ‘wat is ’ie bang’. De reacties op de in beslag genomen honden van (met name) Brabantse fokkers logen er niet om. Wat hadden we te doen met deze stakkers en hoe kon je op zo’n plek een hond kopen? Waarschuwingssignalen dat we hier te maken hadden met foute fokkers waren niet te negeren. Alle hondenrassen van A tot Z te koop aanbieden, gehuisvest in schuren en smerige stallen, en geen ouderdieren te bekennen. Toch werden honden op deze manier verkocht. Wie zijn de adoptanten, vragen we ons af. Zijn dit mensen die de waarschuwingssignalen niet kennen of negeren in de drang snel een hondje te kopen? Of wellicht met de gedachte dieren te redden uit erbarmelijke omstandigheden?

Magazine dier
Dit artikel komt uit het magazine DIER. Lees deze en andere artikelen ook online.
NAAR HET MAGAZINE

Het leven van honden die in deze situatie gehouden worden, is op geen enkele manier dierwaardig. Naast de gevolgen voor de gezondheid en het gedrag van de dieren gaat er veel meer leed schuil achter de handel in honden. Hoeveel nesten heeft de moederhond bijvoorbeeld moeten produceren? Hoeveel dagen in haar leven heeft zij daglicht gezien? In de ideale wereld bestaan geen foute fokkers, geen foute handelaren en geen mensen die impulsief een hond aanschaffen. Dat die wereld nog ver van ons af staat, bleek toen de Dierenbescherming vorig jaar ruim vierhonderd honden van fokkers opving. Vierhonderd getraumatiseerde, niet-gesocialiseerde, doodsbange dieren onderzoeken, begeleiden, trainen, herplaatsen en nazorg bieden; het was een klus van jewelste voor de medewerkers van de Dierenbescherming die begon in december 2022.

Een eerste groep honden, bestaande uit zo’n twintig springer spaniëls afkomstig van een fokker uit het Brabantse Eersel, kwamen binnen bij ons opvangcentrum in Enschede. We blikken terug met Manager Opvang en Vervoer Ellen Quanjer voor wie het puzzelen geblazen werd om de honden onder te brengen bij onze dierenopvangcentra, Dierverzorger Laura de Ruig die tientallen getraumatiseerde honden onder haar hoede nam en Gedragsbioloog Jenny Bruinsma die trainingen voor de honden opstelde.

“Samen sta je sterk en daarom koppelden we bange aan stabiele honden. Samen lieten we ze de wereld ontdekken“


COMPLEXE LOGISTIEKE OPERATIE

Veel dieren waren getraumatiseerd
Veel dieren waren getraumatiseerd

Ellen Quanjer werkt bijna zeven jaar voor de Dierenbescherming, waarvan een jaar als Manager Opvang en Vervoer. Zij is verantwoordelijk voor de asielen en dierenambulances. De opvang van vierhonderd getraumatiseerde honden heeft grote impact op de Dierenbescherming gehad, vertelt ze. “We kregen een tsunami over ons heen en hebben gezwommen voor wat we waard waren. Normaliter komen er bij ons vanuit de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) zo’n drie à vier verzoeken per week binnen om honden uit inbeslagnames op te nemen. Wij doen dan rondvraag welke locaties plek hebben. Het proces van het verdelen van de dieren verloopt vrijwel altijd soepel. Deze situatie was totaal anders, zowel vanwege het aantal dieren als hun achtergrond.” Het werd een complexe logistieke operatie waarbij een nauwe samenwerking ontstond tussen een aantal grote opvangcentra en betrokkenen. “Wekelijks hadden we overleg. Welke honden verblijven waar, welke kunnen al opgevangen worden door de Dierenbescherming en wie zorgt voor het vervoer van de dieren naar onze locaties?”

De echte klus begon pas voor de medewerkers in de dierenopvangcentra op het moment dat een (nieuwe) groep honden aankwam. Veel dieren waren getraumatiseerd en vroegen om aanpak van gedragsproblematiek. Daar kwamen de dagelijkse werkzaamheden en de zorg voor alle overige dieren in het asiel nog bovenop. Werkdagen van meer dan vijftien uur waren op sommige momenten niet uitzonderlijk en Ellen is trots op al haar medewerkers: “Er waren dagen dat in één keer twintig honden binnenkwamen. Al die dieren moesten een veilig plekje krijgen, ingeschreven worden in de administratie, gevaccineerd en ontvlooid, en een gezondheidscheck ondergaan. Onze mensen waren toegewijd om deze stakkers liefdevol te verzorgen, te laten wennen aan contact met mensen en te zoeken naar de juiste eigenaar.”

“Het werd een complexe logistieke operatie waarbij een nauwe samenwerking ontstond tussen een aantal grote opvangcentra en betrokkenen“


BESTAAT DE SCHUURHOND IN 2024 NOG?

Of in 2024 ook weer honderden schuurhonden opgevangen gaan worden? Ellen weet het niet, maar ziet het somber in: “Zolang de vraag naar honden groot blijft, zullen malafide fokkers actief blijven. Qua opvang kunnen we deze aantallen nauwelijks aan. We hebben het vorig jaar voor elkaar gekregen met veel inzet, passie en wilskracht, maar de boog kan niet jarenlang zo gespannen blijven. De impact is groot geweest. Voor honden die de dupe zijn van hondenhandel of broodfokkers hoop ik dat hier snel een einde aan komt. Deze honden hebben geen dierwaardig bestaan en hun lot gaat mij aan het hart. Helaas ziet het er nog steeds niet goed uit; in de eerste maand van dit jaar zijn er alweer bijna tweehonderd honden bij broodfokkers weg gehaald.”

'Honden zouden niet angstig moeten zijn voor mensen of in elkaar moeten duiken als ze aangeraakt worden.'
'Honden zouden niet angstig moeten zijn voor mensen of in elkaar moeten duiken als ze aangeraakt worden.'

Dierenopvangcentrum Enschede was een van de asielen die de meeste in beslag genomen honden opvingen. Zowel puppy’s als volwassen honden konden hier op een veilige plek rekenen. Pups werden opgevangen in gastgezinnen. “Hier verbleven ze een aantal weken, zodat een goede inschatting van hun karakter gemaakt kon worden en we wisten bij welke toekomstige eigenaar ze zouden passen,” vertelt Dierverzorger Laura de Ruig. “De pups deden het allemaal goed. De volwassen honden daarentegen hadden het een stuk zwaarder. Zij hadden nooit enige socialisatie of vriendelijk contact met mensen gekend. Ze lagen trillend in hun verblijf.” Laura heeft veel ervaring, ook met angstige honden, maar het leed dat deze dieren hebben doorstaan, raakte haar. “De volwassen honden waren non-stop bang. Je gunt ieder dier een fijn bestaan. Mij als dierenbeschermer deed het pijn om dit te zien. Honden zouden niet angstig moeten zijn voor mensen of in elkaar moeten duiken als ze aangeraakt worden. Het enige dat we konden doen was deze dieren bijstaan. We ondersteunden ze op medisch en gedragsdeskundig gebied en stelden per hond een socialisatieplan op om te kijken hoe we ze konden helpen en herplaatsen. Dat het niet makkelijk ging worden, was duidelijk.”

Er brak een intense periode voor Laura en haar team aan. Omdat de honden stabiliteit nodig hadden, zag iedere dag er hetzelfde uit. Vroeg in de ochtend werden ze uit hun verblijf gehaald en naar de speelweide gebracht. De honden waren gewend om in groepen te leven en verbleven ook als groep op het veld. De verzorgers hielden ze nauwlettend in de gaten. “We zagen dat bepaalde honden naar elkaar toetrokken. Met die honden gingen we in kleinere groepjes trainen om de bewoonde wereld in te gaan. Dat was lastig, want deze wereld kenden ze niet. Een halsband dragen, gras onder de voeten, een auto die voorbijreed of een passerende fietser? Alles was eng. We konden niet te snel gaan; voor sommige honden was stilletjes blijven staan en de omgeving bekijken al een grote stap voorwaarts.”

“Voor de volwassen honden was het zwaar. Zij hadden nooit enige socialisatie of vriendelijk contact met mensen gekend en lagen trillend in hun verblijf“


STRENGE ADOPTIEPROCEDURE

Zane, een chowchow kruising van amper een jaar oud, werd uit een schuur gehaald.
Zane, een chowchow kruising van amper een jaar oud, werd uit een schuur gehaald.

Nog een grotere stap werd gezet zodra honden klaar waren voor adoptie. Er was veel animo. Ze waren immers meerdere keren in het nieuws geweest. Het herplaatsen ging goed, maar de verzorgers waren alert. Toonden potentiële eigenaren interesse in een hond omdat ze daadwerkelijk een klik voelden, of wilden ze een ‘Eersel-hond’ redden? “Onze adoptieprocedure was, zoals altijd, streng. Bij deze honden probeerden we nog meer dan normaal om mensen te behoeden om vanuit emotie te handelen. Bij twijfel vanuit onze kant ging de adoptie niet door. Dankzij de inspanningen van het team vonden veel honden een nieuwe plek en daar is Laura dankbaar voor. Een kritische kanttekening plaatst ze wel. “We zijn blij dat we er konden zijn voor deze honden. Nog blijer ben ik als misstanden met dieren niet meer plaatsvinden. Denk na over het dierenleed dat achter deze handel zit en dat je het mede in stand houdt door op deze manier een hond aan te schaffen.”

Ook Jenny Bruinsma speelde als Etholoog en Gedragsbioloog een belangrijke rol in het herstel van de honden. Zij hield zich vooral bezig met de inhoudelijke kant van het trainen. “Honden afkomstig uit de broodfok vormen een uitdaging gezien hun achtergrond. De vraag is ook in hoeverre dieren die een dergelijke start in het leven kennen ooit een gelukkige huishond kunnen worden.”

'De vraag is ook in hoeverre dieren die een dergelijke start in het leven kennen ooit een gelukkige huishond kunnen worden'
'De vraag is ook in hoeverre dieren die een dergelijke start in het leven kennen ooit een gelukkige huishond kunnen worden'

ALLES BUITEN HET HOK IS ENG

Honden kennen een socialisatieperiode van zes maanden. In die tijd kunnen ze nieuwe indrukken verwerken, informatie opnemen en wennen aan de wereld. Daarna wordt dat een stuk moeilijker. Dat het de honden ontbrak aan die oh zo belangrijke socialisatie bleek bij aankomst in het asiel van Enschede. “We hadden te maken met getraumatiseerde dieren die niets hadden meegemaakt,” zegt Jenny. “Ze waren geboren in een hok, leefden in datzelfde hok, werden fokteef en kregen pups in dat hok. Iedere hond gaat op een andere manier met trauma’s om. Sommige lagen plat op de grond in een hoekje in het verblijf en wilden ieder contact met mensen voorkomen. Maar we zagen ook het tegenovergestelde. Honden die hyperactief gedrag vertoonden, rondjes bleven rennen en tegen ons aankropen. Allemaal het resultaat van een tekort aan neurotransmitters, waardoor indrukken niet verwerkt kunnen worden. Per hond hebben we een behandelplan gemaakt.”

De redding voor de honden was dat ze bij de fokker in groepen gehuisvest waren en daardoor de hondentaal uitstekend kenden. Het sociale gedrag naar andere honden was goed en dat bood mogelijkheden. “Samen sta je sterk en daarom koppelden we hele bange aan stabiele honden. Gezamenlijk lieten we ze de wereld verkennen, waarbij de angstige honden steun vonden en zich konden optrekken aan de stabiele honden. Wij zorgden daarbij voor een setting waarin de honden nooit bang hoefden te zijn.” Terugkijkend kan Jenny niet anders dan erkennen dat het een zwaar jaar was. “Zo veel ellende en dierenleed; dat hakt erin. Ik heb alleen de dieren gezien die er het slechtst aan toe waren.